Kunst over het leven in het Antropoceen
“Kapitalisme vertelt ons dat je alles kan worden wat je wilt, als je er maar hard genoeg voor werkt. Maar kunnen we daadwerkelijk de wind zijn? Kunnen we bomen worden of een dier? Blijkt dit verhaal niet een sprookje te zijn?”
Mirte van den Bos (1997) maakt kunst over het leven in het Antropoceen, de tijd waarin de mens de grootste geologische kracht op aarde is geworden. Ze maakt installaties, performances en video’s over hoe mens en omgeving elkaar beïnvloeden en hoe kapitalisme een rol in speelt in de manier waarop we met de wereld en het milieu omgaan.
Met haar werk wil Mirte de limieten en kwetsbaarheden van het menselijk bestaan blootleggen, en laten zien dat we middenin de natuur staan in plaats van erboven. Daarin zoekt ze altijd naar een compassievolle benadering, waarbij de kwetsbaarheid van het bestaan wordt erkend. Het is haar missie om door middel van kunst meer bewustzijn over onze verbinding met de aarde, natuur en de wereld om ons heen te creëren.
Bijgaande foto’s en gedicht zijn van haar performance Connected (11 september, Vuurol festival 2021)
Als je me zachtjes aanraakt
Kan je even naar me luisteren
Wees broos
Breek niet
Groei open
En beweeg
Alles ademt
Tast af
Blend in
Glim
Trek hard
Wees luid
Word vloed
Eb weg
Vergroeide vingertoppen
Verstilde geluiden
Als je me zachtjes aanraakt
Kan je even naar me luisteren
